روز جهانی نفی خشونت علیه زنان !
روز جهانی نفی خشونت علیه زنان !
از سال ۱۹۸۱ تا کنون فمینیست های فعال امریکای لاتین و جزایر کاراییب، ۲۵ نوامبر را به عنوان روز مبارزه و هشدارعلیه اعمال خشونت به زنان اعلام نموده و از زندگی سه زن فعال سیاسی
از جمهوی دومینیکن که در سال ۱۹۶۰ مورد سوء قصد قرار گرفتند، تجلیل می کنند.
با وجود پیشرفت هایی که در زمینه مبارزه با خشونت وتبعیض علیه زنان در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه یافته صورت گرفته ، هنوز برای رفع خشونت راهی طولانی در پیش داریم.
اکثر سازمان های بزرگ جهانی ۲۵ نوامبر را به عنوان روز مبارزه و هشدارعلیه اعمال خشونت و تبعیض به زنان و دختران به رسمیت شناخته اند.
در همین رابطه، بر اساس تحقیقات جهانی سازمان ملل، یک سوم از زنان مورد تجاوز جسمی و روحی قرار میگیرند.
در عین حال، تحقیقات در برخی از کشورها نشانگر این است که ۷۰ در صد از زنان و دختران از جانب همسران و شرکای زندگیشان(پارتنرها) مورد تجاوز جسمی و جنسی قرار گرفته اند.
بر اساس همین تحقیقات ، ۷۱ در صد از قربانیان قاچاق افراد را زنان و دختران تشکیل می دهند و از هر چهار زن و دختر ، سه تای آنها مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند.
تحقیقات بیشتر در این زمینه نشان می دهد که ۳۵ در صد از این زنان و دختران مورد خشونت همسران و شرکای زندگیشان قرار میگیرند که در بعضی موارد منجر به مرگ آنها میشود.
در حالی که آزار جنسی در مورد هر فرد و در هر کجا می تواند اتفاق بیفتد ولی زنان و دختران بیشتر در معرض خطر می باشند.
بطور مثال می توان از زنان و دختران مهاجر، پناهنده، بومی و متعلق به اقلیت های قومی، دگر جنس گرا، دو جنسیتی و آنهایی که در وضعیت نابسامان اقتصادی و اجتماعی بسر میبرند، نام برد.
خشونت علیه زنان، مانعی در جهت رشد، توسعه و آرامش در زندگی و دستیابی به حقوق انسانی آنان است ۔
افزایش مراجعین به سازمان های خدماتی در رابطه با خشونت های خانوادگی، نشانگر افزایش وحشتناک خشونت علیه زنان و دختران در وضعیت بیماری کرونا می باشد. آمارها نشان میدهد که تعداد تماس های در خواست کمک از سازمانهای خدماتی در رابطه با خشونت های خانوادگی در بسیاری از کشورها به دلیل کرونا افزایش یافته است.
بنا بر آمارها، تنها ۵۲ در صد از زنان مزدوج در مورد رابطه جنسی با همسرشان، جلوگیری از حاملگی و رعایت سلامتی تصمیم می گیرند.
هزاران زن ایرانی که کنترلی بر زندگی شخصی خود ندارند ، تجاوز ، ستم و تبعیض را که در مدت ۴۰ سال حاکمیت جمهوری اسلامی افزایش یافته ، روزانه در زندگی اجتماعی و خصوصی شان تجربه می کنند.
فراتر از این، فقر تحمیل شده به زنان در ایران، به وضوح نشانگر حکومتی مذهبی و سرمایه داری است که زندگی میلیونها زن ایرانی را توسط دو عامل فقر و تبعیض جنسی به نابودی کشانده است. ۸۲ درصد از ۳/۶ میلیون زن ایرانی که نان آور خانواده اند ، شغل مناسبی ندارند و زیر خط فقر بسر میبرند. حداقل ۵۰۰۰۰۰ یا ۱۶ درصد از زنان که نان آور خانواده اند زیر ۲۰ سال می باشند.
علیرغم اینکه آماری در رابطه با زنان پناهجوی ایرانی در ترکیه در دست نیست، ما بر این امر واقفیم که آمار خشونت علیه آنها فراتراز آمار جهانی است.
به تجربه دریافته ایم که شرایط زندگی اکثر زنان پناهجوی ایرانی در ترکیه بسیار سخت و غیرقابل تحمل است.
آنها هنوز تحت فشار اقتصادی ، خشونت ، تبعیض از جانب همسران و یا شرکای زندگیشان می باشند و این در حالی است که از حمایت خانواده و دوستانشان در ایران که از آنها دورند، محرومند. در ترکیه، هیچ موسسه حمایت از پناهنده یا بنگاه خیریه ای که بتواند اطلاعات ، راهنمایی و خدماتی در این رابطه به آنها اراِیه کند وجود ندارد .
هیچگونه حمایت مالی و امنیتی از موسسه دولتی یا کمیسیون حقوق بشر برای آنها وجود ندارد . این وضعیت برای مادران تنها و یا آنهایی که از خانواده های تنگدست می آیند و تحصیلاتی نداشته و شناخت چندانی از حقوق انسانی که شامل شان می شوند ندارند اسف بارتر است.
شورای همبستگی که دفاع پیگیر از حقوق پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه را امر مسلم خود می داند، بسیار نگران عدم توجه جدی به پروسه رسیدگی به پناهجویان و پناهندگان و همچنین انتقال پناهندگانی که تقاضای پناهندگی شان پذیرفته شده و متاسفانه سالها چشم انتظار اتنقال به کشورهای امن هستند می باشد.
این نگرانی در رابطه با زنان خانواده های پناهنده و مادران تنها که در شرایط سختی بسر میبرند بیشتر می باشد.
علاوه براینها به کمک فوری در حمایت از زنانی که مورد خشونت و آزار همسر یا شرکای زندگیشان قرار می گیرند و نیز کمک مالی به کودکان و زنان باردار نیاز است.
ما همچنین نگران عدم کمک و یا کمکهای محدود از جانب دولت یا سازمان های خیریه در رابطه با زنانی که مورد خشونت و آزار قرار دارند و موارد خشونت را به آنها گزارش کرده اند میباشیم.
رژیم جمهوری اسلامی فعالان اجتماعی ٬ سی
اسی ٬ رسانه ای ٬ ملی و مذهبی را تحت شدیدترین فشارهای امنیتی خود قرار داده است.
هر ساله صدها نفر به خاطر ترس از شکنجه ٬ زندان و اعدام مجبور به ترک کشور خود می شوند.
تعداد قابل توجهی از این فراریان و مهاجران زنان به ستوه آمده از تبعیض ٬ سرکوب ٬ بیعدالتی و نابرابری هستند اما در کمال ناباوری٬ پروسه رسیدگی به پرونده پناه جویان ایرانی در ترکیه از اولویت خارج و یا بسیار کند شده است. لذا ما خواهان پایان دادن به این تبعیض در پروسه تعیین اسکان مجدد در میان ملیتهای مختلف هستیم.
جنگ ٬ خشونت ٬ تبعیض ٬ بیعدالتی ٬ سرکوب ، اعدام و شکنجه وجه مشترک حکومتهای مستبد و دیکتاتور هستند.
بنابراین فراریان از این شرایط زیست غیر انسانی٬نیازمند کمک ومساعدت در مکانی امن ودارای آرامش هستند.این حق در اعلامیه جهانی حقوق بشر برسمیت شناخته شده است.
ما خواهان برخورداری تمام پناه جویان از حق و حقوق بشردوستانه هستیم.
شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه از تمام نهادها ٬ جریانات مدافع حقوق بشری و انسان دوست می خواهد برای رسیدن به این مطالبات در کنار شورا قرار گرفته ومارا برای رسیدن به این اهداف انسانی یاری رسانند.
شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه
نوامبر 2020
نظرات
ارسال یک نظر