Iranian Refugees Solidarity Council - Turkey

 بیانیه شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه  به مناسبت ۲۵ نوامبر روز منع خشونت علیه زنان روز ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان  است. نوامبر سال ۱۹۶۰، در بخش شمالي «جمهوري دومينيكن» جسد های سه خواهر به نام‌هاي "پاتريا"، "مينروا"،"مارياترزا" ميرابل، در كنار يك مرداب پيدا شدند. اين سه خواهر كه از مبارزان‌ فعال عليه ديكتاتوري "رافائل تراخیلو"، حکومت مورد حمایت دولت امریکا بودند، پس از تجاوز و شكنجه به دست جانیان اين حكومت به شیوه فجیعی به قتل رسيدند. شكنجه‌ها و خشونت‌هاي انجام شده بر روي سه خواهر و نقشی که آنها در مبارزه علیه ديكتاتوري حكومت تراخيلو ایفا کرده بودند، سبب شد در اولين گردهم‌آيي سازمان های زنان آمريكاي لاتين در سال ۱۹۸۱، زنان، روز ۲۵ نوامبر را به عنوان «روز جهاني مبارزه با خشونت عليه زنان» اعلام كنند. تنها در نتیجه تلاش و مبارزه پیگیر سازمانهای مدافع حقوق زنان و فشار افکار بشریت عدالتخواه جهان بود که در دسامبر ۱۹۹۹، مجمع عمومي سازمان ملل با صدور قطع‌نامه‌اي، ۲۵ نوامبر را به عنوان «روز جهاني محو خشونت عليه زنان

    اعدام قتل عمد دولتی است آنرا متوقف کنید!  قهر و خشونت سازمان یافته توسط طبقه حاکم بویژه دررژیمهای مستبد و توتالیتر هر روزه جان صدها انسان را میگیرد. طبقات حاکم زمانی که در مقابل خواستها و مطالبات توده های تهیدست و آزادیخواه ناتوان میمانند، برای ادامه حاکمیت خود که براساس استثمار و سرکوب خواستهای دمکراتیک و انسانی شکل گرفته، به جای اینکه این مطالبات بر حق و انسانی را بر آورده کنند ، مخالفین سیاسی و اجتماعی یا کسانی که تحت عنوان مجرم و بزهکار به جامعه معرفی میشوند با سرکوب ، زندان، محرومیت از امکانات اجتماعی و بویژه حق ادامه حیات مواجه میکنند. نظامی که خشونت را به عنوان یک ابزار دفاعی درجامعه نهادینه کرده و به اعدام که یک قتل عمد دولتی است رسمیت می بخشد. در جوامعی نظیر ایران که مذهب و سرمایه در یک نظام شبه فاشیستی در هم تنیده شده اند، خشونت علیه کودکان، زنان و تمامی آزادیخواهان و برابری طلبان همواره بخشی از رویکرد نظام حاکم و ماشین سرکوب و کشتارش در مقابل مردم بوده است ودرچنین شرایط به دلیل حاکمیت رژیمهای استبدادی، فقر ، جنگ و جنایت وخشونت ودیگر نابسامانیهای اجتماعی دامنگیرمیلیونها ا

  دعوت به جلسه کلاب هاوس… موضوع :وضعیت پناه جویان ایرانی در ترکیه و چه باید کردها دعوت به جلسه کلاب هاوس یکشنبه سوم اکتبر ۲۰۲۱ ساعت۷ شب ترکیه (۶ عصر اروپای مرکزی ، ۱۲ ظهر تورنتو) شورای همبستگی پناه جویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه همراه با شورای همکاری پناهندگی برگذار می کند. موضوع :وضعیت پناه جویان ایرانی در ترکیه و چه باید کردها سخنرانان : سوسن بهار دبیر جمعیت الغای کار کودکان احمدپوری از سازمان پناهندگی پرایم. الماس فرضی( صمد)، مشاور حقوقی امور مهاجرت و پناهندگی سعید آرمان دبیر سازمان پناهندگان ایرانی_ بیمرز سعید پروین بنیانگذار و سخنگوی سازمان حق پناهندگی از تمام فعالان سیاسی ٬ اجتماعی٬ رسانه ای ٬ حقوق بشری و پناهندگی برای شرکت در این نشست دعوت به عمل می آورد با مدیریت رادیو پیام کانادا ، گوهر معمار زاده ، عمر مینایی ، ناصر کمانگر

  شش سال پیش در چنین روزی آلان کردی كودك ٣ ساله همراه مادر، برادر و خانواده اش از ترس جنگ در سوریه به امید رسیدن به امنیت و آرامش سرنوشت خود را به موجهای دریا سپردند. اما با کمال تاسف قربانی موجهای بیرحم دریا شدند و جانشان را از دست دادند.  سیاستمداران در مورد مرگ "آلان" سه ساله، اشک های دروغین ریختند. از آن تاریخ تا به حال صدها کودک دیگر همراه با خانواده در مسیر فرار و کوچ اجباری از خشونت فرقه ای، جنگ، فقر و گرسنگی جان خود را از دست داده اند. هزاران کودک دیگر کماکان ناچارند به چنین مسیری تن در دهند و هزاران کودک توسط باندهای مافیای ربوده شده و ناپدید شده اند. متاسفانه در چنین شرایطی دولتها (از ایران، ترکیه تا اروپا)  مرزهای خود را بروی آنان بسته اند. این آواره گان در حالی با این شرایط تحمل ناپذیر و غیر انسانی گرفتار شده اند که هیچ گونه نقش و دخالتی در بوجود آمدن شرایط موجود نداشته اند.   دهه هاست کشورهای خاور میانه توسط قدرتهای بزرگ دنیا به میدان کشمکش قدرت طلبی و رقابت آنها تبدیل شده است. مردم این نقطه از جهان که بیشترین منابع مادی زیر زمینی را دارا هستند در فقر و فلاکت روز

 در دهه شصت، رژیم تازه به قدرت رسیده سرمایه داری در ایران، هر صدای اعتراضی، هر تفکر و دگراندیشی، هر عقیده و نظر را برای حفظ قدرت به بهانه های مختلف سرکوب کرد. قبل از روی کار آمدن با فتوای خمینی از نجف، راه مرگ را با آتش زدن سینما رکس درآبادان گشودند و آنرا تا به امروز به انحای مختلف در میدان های رودررویی درسراسر ایران و به ویژه در استان خوزستان تشنه متجلی نمودند. ارتجاع اسلامی به رهبری خمینی با بسیج عقب مانده ترین اقشار جامعه و پشتیبانی  سرمایه داری جهانی به ویژه دولت های امریکا و اروپا، با استفاده ازعدم حضور اجتماعی و سیاسی طبقه کارگر، با سرکوب شوراها و سازمانها، سانسور، بستن دانشگاهها تحت عنوان انقلاب فرهنگی، حمله به حقوق اولیه زنان و ... بحران انقلابی را به حاکمیت ضد انقلاب درجامعه تبدیل کردند.    هزاران نفر از زندانیان سیاسی چپ و آزادیخواه توسط رژیم سرمایه داری اسلامی اعدام و تیرباران شدند. اما رژیم به این هم اکتفا نکرد و کسانی را که دارای افکار و آراء مختلف سیاسی، فرهنگی، دینی و قومی بودند را زندانی و شکنجه کرد و برای سرکوب نمودن تمام دستاوردهای انقلاب، کشتار دسته جمعی را به راه ا

 ​ بنا به خبری که به دست شورای همبستگی رسیده سجاد بُندوری از معترضان دی ماه ۹۶ در استان خوزستان که ۱۵ سال محکومیت حبس در پرونده خود دارد، ساعاتی پیش در فرودگاه صبیحا در استانبول پس از بازگشت از گرجستان بازداشت و در خطر دیپورت به ایران قرار دارد. وی اواخر سال ۹۸ پس از گذاشتن وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی تا زمان تشکیل دادگاه از زندان شیبان اهواز آزاد و مدتی بعد از کشور خارج و به ترکیه آمد. اکنون پس از اتمام دوره اقامت یکساله اش صبح امروز از طریق مرز هوایی عازم کشور گرجستان شد اما اجازه ورود به وی داده نشد و با اولین پرواز به استانبول بازگشت داده شد. پلیس امنیت ترکیه نیز از ورود این فعال سیاسی ممانعت کرده و اکنون احتمال تحویل و یا دیپورت وی به جمهوری اسلامی وجود دارد. در صورت دیپورت سجاد بُندوری به ایران  ممکن است با خطر شکنجه، حبس‌های طولانی مدت یا مجازاتهای سنگینی مواجه شود. لذا از تمامی نهادها، ارگان‌ها و مجامع حقوق بشری بین‌المللی ، فعالین عرصه پناهندگی  می‌خواهیم تا با حمایت از این فعال سیاسی، مانع از دیپورتش به ایران گردند ------------------------------------------- کانال تلگرام # شورای

  انسانهای آزادیخواه و مدافع حقوق بشر!  همچنانکه همه می دانید حکومت اسلامی در طول حاکمیت ۴۲ ساله خود بطور مداوم و سیستماتیک سیاست بگیر و ببند و سرکوب مخالفین را پیش برده و از هیچ جنایتی کوتاهی نکرده است. حکومتی که می توان آن را با نازیسم مقایسه کرد. مردم ستمدیده ایران از بسیاری حق و حقوق انسانی و شهروندی محروم شده و در برابر کوچکترین اعتراضی، به اشکال مختلف سرکوب شده اند. فعالین سیاسی و فعالین جنبش های اجتماعی تحت پیگرد قرار می گیرند. کارگران، معلمان، بازنشتگان، پرستاران و... حق برخورداری از ایجاد اتحادیه، سندیکا و دیگر تشکلات صنفی خود را ندارند. مدافعان محیط زیست و حقوق زنان و اقلیتهای ملی و مذهبی همواره و به طور سیستماتیک مورد تعقیب و تهدید و آزار هستند. تحت این شرایط و به دلیل عدم برخورداری از یک زندگی انسانی هر ساله هزاران نفر ناچار می شوند مسیر مهاجرت اجباری را در پیش بگیرند.   متاسفانه در چنین شرایطی کمیساریای عالی پناهنده‌گان سازمان ملل، جامعه جهانی و مجامع حقوق بشری نسبت به وضعیت جان این پناهجویان ایرانی در ترکیه بی تفاوت هستند و ما را در بدترین شرایط حقوقی، امنیتی و معیشتی به

June 19, 2021 گفت‌وگو جواد عباسی توللی با آرزو مولانایی در آستانه روز جهانی پناهندگان، یک فعال حقوق پناهجویان به زمانه می‌گوید پناهندگانی که در دوران شیوع کرونا شغل خود را از دست داده‌اند نیاز به حمایت اقتصادی و اجتماعی دارند. در این میان آسیب‌پذیرترین گروه‌ها از جمله مادران مجرد یا زنانی که به بیماری‌های زمینه‌ای دچارند در شرایط وخیم‌تری قرار گرفته‌اند. آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد در آستانه روز جهانی پناهندگان در اطلاعیه‌ای از همه کشورهای جهان خواست تا برای حفظ امنیت، به سهم خود عمل کرده و با در نظر گرفتن چالش‌ها، اقدامات خود را برای بهبود وضعیت پناهندگان و آوارگان افزایش دهند. بر پایه اعلام سازمان ملل متحد، شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ وضعیت پناهجویی را بدتر کرده و در طی سال گذشته توجه به جمعیتی را که از جنگ، قحطی، خشونت، آزار و اذیت و فاجعه‌های زیست‌محیطی گریخته‌اند، منحرف کرده است. طبق گزارش‌های منتشر شده از سوی این منبع، در حال حاضر ۸۲,۴ میلیون نفر در سال ۲۰۲۰ یا در کشور خود یا در خارج از آن آواره شده‌اند. این تعداد در مقایسه با سال قبل از آن (۲۰۱۹) چهار درصد افزایش داش

  بیانیه شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه به مناسبت ۲۰ ژوئن روز جهانی پناهنده   در اوضاع کنونی جهان به دلیل فجایعی از قبیل جنگ، فقر اقتصادی و زیر پا نهادن ابتدائی ترین حقوق انسانی از جانب حکومتهای دیکتاتور و استبدادی شرایطی بوجود آمده است که بنا به آمار سازمان ملل هم اکنون هشتاد و دو میلیون و چهارصد هزار   انسان ناچار به ترک خانه و کاشانه خود   شده اند. هر روز در این مسیر کوچ خطرناک دهها انسان یا قربانی موجهای بیرحم دریا میشوند و یا توسط باندهای مافیایی قاچاق انسان به عنوان برده جنسی و جسمی خرید وفروش میشوند. هر چند در پشت پرده هر جنگ و درگیری منافع دولت ها و جریان های ارتجاعی وجود دارد، اما پیامد آن برای میلیونها انسان رنجدیده و زن و کودک جز آوارگی و ناامنی بیشتر چیزی در بر ندارد.   آنها پناهنده و آواره می شوند، زندگی شان در معرض نابودی قرار می گیرد به دلیل شرایطی که هیچ کنترلی بر آن ندارند. پناهجویانی هم که در کشورهای ترانزیتی برای انتقال به کشور سوم توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ثبت نام میکنند سالها پشت درهای   بسته کشورهای پناهنده پذیر گرفتا

  با کمال تاسف و اندوه مطلع شدیم که بهزاد (محمد ) محمودی پناهجوی اهل بوکان که در تاریخ ۱۸ ماه می مقابل کمیساریا عالی پناهندگان در شهر اربیل کردستان عراق خودسوزی کرده بود، به علت شدت سوختگی جانش را از دست داد . بهزاد برای دفاع از حق و حقوق پایمال شده خود و هم سرنوشتانش قربانی گردید. خواست بهزاد و دیگر پناهجویان در واقع رسیدگی و برخورداری از حق و حقوق پناهنده گی براساس اعلامیه جهانی حقوق بشر بوده و هست.بهزاد به خاطر تبعیض و نابرابری، بیعدالتی، جنایت و قساوت حکومت فاسد و فاشیست جمهوری اسلامی ایران ناچار شده بود به کردستان عراق پناه بیاورد. اما متاسفانه کسی صدایش را نشنید و قربانی روابط سیاست ضد بشری شد.این ماجرای دهشتناک و غم انگیز جلو چشم چند تا از رسانه های خبری کردستان عراق در حین مصاحبه و مقابل دفتر کمیساریای عالی پناهنده گان سازمان ملل در شهر اربیل اتفاق افتاد. اما در کمال ناباوری هیچ اقدامی برای جلوگیری و منصرف کردن بهزاد انجام نگرفت. افسوس و دریغا چگونه جان انسانها در قبال بی توجهی و منفعت طلبی رسانه ای و مدافعین دروغین حقوق بشر این چنین قربانی می شود. تاکی باید شاهد این ماجراهای غ

 چه کسی مسئول مرگ پناهجوی کرد ایرانی در کردستان عراق است؟ چند روز پیش یک پناه جوی کرد ایرانی به علت عدم رسیدگی به پرونده اش در مقابل دفترکمیساریای عالی پناهنده گان شهر اربیل کردستان عراق اقدام به آتش زدن خود کرد. این صحنه دلخراش و نارحت کننده درست پیش چشم رسانه ها و دفتر کمیساریا انجام گرفت. اما در کمال ناباوری هیچ اقدامی برای ممانعت فرد مذکور از خود کشی توسط کسانی که در صحنه حضور داشتند انجام نگرفت، در نهایت پناه جوی معترض با سوختگی نود درصدی روانه بیمارستان گردید. کمیسایای عالی پناهنده گان و حکومت اقلیم کردستان عراق، باید جوابگوی این مصیبت پیش امده باشند. لازم به ذکر است حدود بیست دقیقه بعد از خود سوزی این پناه جو آمبولانسی جهت انتقال وی به بیمارستان اعزام شد. این شرایط به شدت بحرانی و غیر انسانی که پناه جویان ایرانی با ان روبرو هستند تنها مربوط به کردستان عراق نیست. متاسفانه چندین سال است که کمیساریای عالی پناهنده گان سازمان ملل و کشورهای پناهنده پذیر از برخورد بشردوستانه و مناسب حق و حقوق پناهندگی برای ایرانی ها سرباز زده اند. این عدم رسیدگی و پاسخ مناسب، وضعیت غیرقابل تحمل را برای

  اطلاعیه شورای همبستگی پناه جویان و پناهنده گان ایرانی در ترکیه  در مورد بازداشت و خطر دیپورت چهار پناهجوی ایرانی    روز دوشنبه پنجم آوریل چهار پناه جوی ایرانی به نامهای لیلی فرجی، محمدپوراکبری کرمانی، زینب صحافی و اسماعیل فتاحی توسط پلیس امنیت ترکیه در شهر دنیزلی بازداشت شدند. پلیس امنیت علت بازداشت این چهار شهروند ایرانی را شرکت در تجمع غیرقانونی در ارتباط با خروج دولت ترکیه از کنوانسیون استانبول(منع خشونت علیه زنان) اعلام کرده است. این در حالی است که برگزاری این تجمع مجوز قانونی داشته است. با اینحال بنا به گفته وکلای این پناهجویان شرکت در چنین تجمعاتی جرم نیست و دولت ترکیه تنها برای تحت فشار قرار دادن پناهجویان  این اتهام را علیه آنان مطرح کرده است.   طبق آخرین خبری که به شورای همبستگی رسیده است هم اکنون این چهار پناه جوی ایرانی برای دیپورت به ایران به کمپ آیدین فرستاده شده اند. با توجه به اظهارات نامبرده گان، دوستان و خانواده هایشان، دیپورت نامبردگان به ایران باعث به خطر افتادن امنیت جانی و زندگی آنها می شود.  دولت ترکیه این پناهجویان را به اتهام غیر واقعی شرکت در تجمع بدون مجوز ن