Iranian Refugees Solidarity Council - Turkey

​According to a report received by the Iranian Asylum Seekers and Refugees Solidarity Council in Turkey, three days ago, Iranian political asylum seeker Diako Naqshineh, from Bukan, Iran, was arrested and detained by Turkish police while trying to cross into Greece. According to the news reaching the Solidarity Council, Diako has been transferred to Edirne Camp. Diako Naqshineh is a well-known Iranian political activist who has fought against the Islamic Republic of Iran for many years, and if he deported to Iran, he will face serious dangers. According to Article 33 of the non-refoulement principle of the 1951 Refugee Convention, refugee should not be returned to a country where they face serious threats to their life or freedom due to political, religious, national affiliation or membership in a particular social group. States must abide by their obligations under international conventions and treaties concerning asylum seekers and refugees. The Iranian Asylum Seekers and Refugees So...

  بنا به گزارشی که به دست شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه رسیده است ۳ روز  قبل، پناهجوی سیاسی اهل بوکان با نام دیاکو نقشینه در حین تلاش برای رفتن به کشور یونان ،توسط پلیس ترکیه دستگیر و سپس بازداشت می شود.  طبق خبری که به شورای همبستگی رسیده است دیاکو  به کمپ ادرنه منتقل شده است . دیاکو نقشینه از فعالین سیاسی شناخته شده ایی است که سالها علیه جمهوری اسلامی مبارزه کرده است ، در صورت دیپورت ایشان به ایران با مخاطرات جدی روبرو خواهد شد . کشورها باید تعهداتشان را به کنوانسیونهای و معاهدات بین المللی در رابطه با پناهجویان و پناهندگان اجرا کنند بر اساس ماده ۳۳ اصل نان رفولمان (عدم استرداد ) کنوانسیون ۱۹۵۱ درباره مهاجرین هیچ کشوری حق ندارد کسی را به مرزهای کشوری که در آنجا آزادی یا زندگی این شخص به خاطر وابستگی سیاسی ، مذهبی ، ملی و یا به دلیل عضویت در گروه اجتماعی خاص در خطر باشد باز گرداند  . شورای همبستگی پناهجویان ایرانی در ترکیه، از تمامی فعالین و نهادهای حقوق بشری می خواهد کە تمام توان خود را جهت ممانعت از دیپورت دیاکو نقشینه این فعال سیاسی بە ...

 بیانیه شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه  به مناسبت ۲۵ نوامبر روز منع خشونت علیه زنان روز ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان  است. نوامبر سال ۱۹۶۰، در بخش شمالي «جمهوري دومينيكن» جسد های سه خواهر به نام‌هاي "پاتريا"، "مينروا"،"مارياترزا" ميرابل، در كنار يك مرداب پيدا شدند. اين سه خواهر كه از مبارزان‌ فعال عليه ديكتاتوري "رافائل تراخیلو"، حکومت مورد حمایت دولت امریکا بودند، پس از تجاوز و شكنجه به دست جانیان اين حكومت به شیوه فجیعی به قتل رسيدند. شكنجه‌ها و خشونت‌هاي انجام شده بر روي سه خواهر و نقشی که آنها در مبارزه علیه ديكتاتوري حكومت تراخيلو ایفا کرده بودند، سبب شد در اولين گردهم‌آيي سازمان های زنان آمريكاي لاتين در سال ۱۹۸۱، زنان، روز ۲۵ نوامبر را به عنوان «روز جهاني مبارزه با خشونت عليه زنان» اعلام كنند. تنها در نتیجه تلاش و مبارزه پیگیر سازمانهای مدافع حقوق زنان و فشار افکار بشریت عدالتخواه جهان بود که در دسامبر ۱۹۹۹، مجمع عمومي سازمان ملل با صدور قطع‌نامه‌اي، ۲۵ نوامبر را به عنوان «روز جهاني محو خشونت عليه زنان...

    اعدام قتل عمد دولتی است آنرا متوقف کنید!  قهر و خشونت سازمان یافته توسط طبقه حاکم بویژه دررژیمهای مستبد و توتالیتر هر روزه جان صدها انسان را میگیرد. طبقات حاکم زمانی که در مقابل خواستها و مطالبات توده های تهیدست و آزادیخواه ناتوان میمانند، برای ادامه حاکمیت خود که براساس استثمار و سرکوب خواستهای دمکراتیک و انسانی شکل گرفته، به جای اینکه این مطالبات بر حق و انسانی را بر آورده کنند ، مخالفین سیاسی و اجتماعی یا کسانی که تحت عنوان مجرم و بزهکار به جامعه معرفی میشوند با سرکوب ، زندان، محرومیت از امکانات اجتماعی و بویژه حق ادامه حیات مواجه میکنند. نظامی که خشونت را به عنوان یک ابزار دفاعی درجامعه نهادینه کرده و به اعدام که یک قتل عمد دولتی است رسمیت می بخشد. در جوامعی نظیر ایران که مذهب و سرمایه در یک نظام شبه فاشیستی در هم تنیده شده اند، خشونت علیه کودکان، زنان و تمامی آزادیخواهان و برابری طلبان همواره بخشی از رویکرد نظام حاکم و ماشین سرکوب و کشتارش در مقابل مردم بوده است ودرچنین شرایط به دلیل حاکمیت رژیمهای استبدادی، فقر ، جنگ و جنایت وخشونت ودیگر نابسامانیهای اجتماعی دام...

  دعوت به جلسه کلاب هاوس… موضوع :وضعیت پناه جویان ایرانی در ترکیه و چه باید کردها دعوت به جلسه کلاب هاوس یکشنبه سوم اکتبر ۲۰۲۱ ساعت۷ شب ترکیه (۶ عصر اروپای مرکزی ، ۱۲ ظهر تورنتو) شورای همبستگی پناه جویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه همراه با شورای همکاری پناهندگی برگذار می کند. موضوع :وضعیت پناه جویان ایرانی در ترکیه و چه باید کردها سخنرانان : سوسن بهار دبیر جمعیت الغای کار کودکان احمدپوری از سازمان پناهندگی پرایم. الماس فرضی( صمد)، مشاور حقوقی امور مهاجرت و پناهندگی سعید آرمان دبیر سازمان پناهندگان ایرانی_ بیمرز سعید پروین بنیانگذار و سخنگوی سازمان حق پناهندگی از تمام فعالان سیاسی ٬ اجتماعی٬ رسانه ای ٬ حقوق بشری و پناهندگی برای شرکت در این نشست دعوت به عمل می آورد با مدیریت رادیو پیام کانادا ، گوهر معمار زاده ، عمر مینایی ، ناصر کمانگر

  شش سال پیش در چنین روزی آلان کردی كودك ٣ ساله همراه مادر، برادر و خانواده اش از ترس جنگ در سوریه به امید رسیدن به امنیت و آرامش سرنوشت خود را به موجهای دریا سپردند. اما با کمال تاسف قربانی موجهای بیرحم دریا شدند و جانشان را از دست دادند.  سیاستمداران در مورد مرگ "آلان" سه ساله، اشک های دروغین ریختند. از آن تاریخ تا به حال صدها کودک دیگر همراه با خانواده در مسیر فرار و کوچ اجباری از خشونت فرقه ای، جنگ، فقر و گرسنگی جان خود را از دست داده اند. هزاران کودک دیگر کماکان ناچارند به چنین مسیری تن در دهند و هزاران کودک توسط باندهای مافیای ربوده شده و ناپدید شده اند. متاسفانه در چنین شرایطی دولتها (از ایران، ترکیه تا اروپا)  مرزهای خود را بروی آنان بسته اند. این آواره گان در حالی با این شرایط تحمل ناپذیر و غیر انسانی گرفتار شده اند که هیچ گونه نقش و دخالتی در بوجود آمدن شرایط موجود نداشته اند.   دهه هاست کشورهای خاور میانه توسط قدرتهای بزرگ دنیا به میدان کشمکش قدرت طلبی و رقابت آنها تبدیل شده است. مردم این نقطه از جهان که بیشترین منابع مادی زیر زمینی را دارا هستند در فقر و ...

 در دهه شصت، رژیم تازه به قدرت رسیده سرمایه داری در ایران، هر صدای اعتراضی، هر تفکر و دگراندیشی، هر عقیده و نظر را برای حفظ قدرت به بهانه های مختلف سرکوب کرد. قبل از روی کار آمدن با فتوای خمینی از نجف، راه مرگ را با آتش زدن سینما رکس درآبادان گشودند و آنرا تا به امروز به انحای مختلف در میدان های رودررویی درسراسر ایران و به ویژه در استان خوزستان تشنه متجلی نمودند. ارتجاع اسلامی به رهبری خمینی با بسیج عقب مانده ترین اقشار جامعه و پشتیبانی  سرمایه داری جهانی به ویژه دولت های امریکا و اروپا، با استفاده ازعدم حضور اجتماعی و سیاسی طبقه کارگر، با سرکوب شوراها و سازمانها، سانسور، بستن دانشگاهها تحت عنوان انقلاب فرهنگی، حمله به حقوق اولیه زنان و ... بحران انقلابی را به حاکمیت ضد انقلاب درجامعه تبدیل کردند.    هزاران نفر از زندانیان سیاسی چپ و آزادیخواه توسط رژیم سرمایه داری اسلامی اعدام و تیرباران شدند. اما رژیم به این هم اکتفا نکرد و کسانی را که دارای افکار و آراء مختلف سیاسی، فرهنگی، دینی و قومی بودند را زندانی و شکنجه کرد و برای سرکوب نمودن تمام دستاوردهای انقلاب، کشتار دس...