بیانیه شورای همبستگی پناهجویان ایرانی در ترکیه

شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه

٢٠ ژوئن، روز جهانی پناهنده

مجمع عمومی سازمان ملل، در پنجاهمین سالگرد کنوانسیون سال ١٩۵١ در تاریخ ۴ دسامبر سال ٢٠٠٠، روز ٢٠ ژوئن را روز جهانی "پناهنده" نام گذاری کرد. از آن زمان تاکنون، هرساله بسیاری از کشورها در سرتاسر جهان این روز را در همبستگی با پناهندگان جشن می گیرند.اما آیا جشن گرفتن و نام گذاری یک روز به نام پناهندگان توانسته است مرهمی بر زخم عمیق انها باشد؟ آیا این روز خروجی مثبت وماحصلی امیدوارکنندە در جهت بهبود شرایط پناه جویان داشتە است؟ طبیعتا جواب این سوالها منفی است.

پناه جویان به خوبی می دانند با نام گذاری یک روز به نام آنها نه شکمشان سیر می شود ونه ازبحرانهای عدیدە ای کە با آنها دست بە گریبانند رهایی می یابند. 

نام گذاری یک روز بە نام "پناهندە" را باید بە فال نیک گرفت، اما این حق راهم باید بە پناهجویان داد کە انتظارداشتە باشند در روزی کە بە نام آنها وازان آنهاست شاهد وشنوای کارهای عملی مثبت وبرنامە های امید بخش در جهت رهایی از وضعیت بدی کە درآن گرفتار شدە اند باشند. وگرنه درست کردن تابلوی رنگین نە تنها دردی را دوا نمی کند بلکە چە بسا نمکیست  بر زخمهای عمیق آنان. شرایط کرونایی که جهان با آن روبر ست است بیش ازپیش  پناه جویان را در معرض آسیب قرار دادە وچە بسا اگر مساعدتی نشود شاهد رخداد حوادثی بس ناگوار باشیم. پناه جوییانی که از موقعیت کاری٬بیمه درمانی وکمک هزینه معیشتی هیچ نهاد ودولتی برخوردار نیستند چگونه روزگار تلخ وسخت کنونی را پشت سر  بگذارند؟اینها پرسشهایی هستند که دولتها ٬ سازمان ملل وتمام نهادها وارگان های انسان دوست ودخالتگر باید پاسخی منطقی برایش داشته باشند. اساسا فلسفه شکل گیری شورای همبستگی در ترکیه بر همین مبنا است که از مسیرهای قانونی وحقوق بشری با اتکا به همبستگی و همگرایی پناه جویان به روزنه امیدی برای عبور از شرایط موجود دست یابد.

باری:رشد سریع خشونت، جنگ، سرکوب و مشکلات اقتصادی و فقر در سرتاسر دنیا  باعث شده تا افراد بیشتر و بیشتری بدنبال پناهگاه و مهاجرت به جاهایی برای داشتن امنیت جانی خود وخانواده باشند.بیشتر این افراد علی رغم میل باطنی خویش تن به مهاجرت و کوچ اجباری می دهند. طبق اعلام سازمان ملل متحد، در هر دقیقه ٢٠ نفر(انسان) برای فرار از جنگ، ترور یا آزار و اذیت خانە وکاشانە خودرا رها کردە ودر مسیر کوچ اجباری قرار می گیرند.

براساس گزارش UNHCR بیش از ٧٠ میلیون نفر آواره اجباری در سرتاسر جهان وجود دارند. حدود ٢۶ میلیون نفر از این تعداد پناهنده بوده و ٣.۵ میلیون نفر پناهجو هستند. بااینکه آمار دقیقی ازتعداد پناهندگان و مهاجران ایرانی که کشور خود را بدلیل ترس از آزار و اذیت ، سرکوب و نقض شدید حقوق شهروندی اشان بە وسیلە حکام مستبد ترک می کنند دردسترس نیست، اما تخمین زده می‌شود که بیش از ۵ میلیون پناهنده ایرانی در جهان وجود داشته باشد. بسیاری از این افراد از طریق ترکیه فرار می کنند و تخمین زده می‌شود که حدود ٣٠ هزار پناهجوی ایرانی در ترکیه زندگی می کنند.

زندگی پناهندگان ایرانی در ترکیه هرگز آسان نبوده است. بااین حال، همواره حمایت هایی از بخش پیشتاز جامعه ترک، سازمان‌های دموکراتیک و حقوق بشری صورت گرفته است،کە در جای خود بسیار خوب بودە اما ناکافی چرا کە عمق وگسترە مشکلات بسیار بیشتر از حد تصوراست. زندگی کردن بەعنوان یک پناهجو در ترکیه با مخاطرات عدیدە ای همراه است،کە نمونە هایی ازان را می توان اینگونە برشمرد: بازگرداندن به ایران، محرومیت از دسترسی به امکانات رفاهی و عمدتا بهداشت و درمان، فقرو استثمار. 

پناهندگان ایرانی در ترکیه تحت حمایت کمیساریای عالی سازمان ملل بودند. از زمان انتقال تقریبا تمام بخش‌های مسئولیت‌های اجرایی به دولت ترکیه، هزاران پناهنده همچنان بهت زده و ناامید مانده اند. با افزایش تنش بین دولت‌های  ایالات متحده و اتحادیه اروپا از یک طرف و ترکیه از طرف دیگر، درباره پناهندگان و پناهجویان سوری ، سایر پناهندگان و پناهجویان کاملا فراموش شده اند و هیچ نشانه ای از پیشرفت وجود ندارد.

شورای همبستگی پناهندگان ایرانی در ترکیه در بیستمین سالگرد روز جهانی پناهنده، به: UNHCR، کمیسیون حقوق بشر اروپا، سازمان عفو بین الملل ٬تمام کشورهای غربی پناهند پذیر و دولت ترکیه درباره وضعیت وخیم هزاران پناهجوی ساکن ترکیه، هشدار می‌دهد. 

ما خواستار حقوقمان طبق کنوانسیون ١٩۵١ به شرح زیر می باشیم:

١) رسیدگی فوری به پرونده پناه جویان .انتقال آن دستە از پناهندگان که در مصاحبه یو ان وادارات مهاجرت ترکیه قبولی گرفته و وارد مرحله کشوری شده اند.

٢) بررسی فوری پرونده های بی شماری که سالهاست مسکوت گذاشته شده و بی پاسخ مانده است.  

٣) دخالت سریع کمیساریا برای جلو گیری از دولت ترکیه درمورد اخراج پناهجویان ایرانی به ایران. جائیکه با خطر زندان ، شکنجه، بدرفتاری و خشونت مواجه می شوند. 

۴- کمک بە ایجاد مکانیسمی برای داشتن حق قانونی اشتغال پناهجویان.

۵) بررسی مرگ تعدادی از پناهجویانی که از دسترسی به خدمات بهداشت و درمان در ترکیه محروم شدند. 

۶)واگذاری مجدد رسیدگی به پرونده پناه جویان ایرانی به کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه.

شورای همبستگی پناهجویان وپناهندگان ایرانی در ترکیه 

ژوئن ٢٠٢٠