Iranian Refugees Solidarity Council - Turkey

این روزها یک بار دیگر شاهد گسترش تحریک پناهجویان بە ماجرا جویی و انتخاب مسیرهای ناامن برای نجات از بی آیندگی کنونی در ترکیە و غلبە بر استیصال حاکم هستیم . سالهاست پناهجویان مقیم ترکیە از ملیتهای مختلف (ایرانی ، عراقی ، سوریایی و غیرە) توسط کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان بە امان خدا رها شدە اند، حق و حقوق انسانی آنها به فراموشی سپرده شده و همانند بردگان با آنها رفتار می شود. با واگذاری ثبت نام و پروسه رسیدگی به پرونده پناه جویان از جانب کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به اداره مهاجرت ترکیه عملا ابتدایی ترین حق و حقوق انسانهای گریزان و فراری از جنگ ، خشونت ، گروهای فرقه ای تروریست، حکومتهای دیکتاتور و استبدادی را محدود و زیر پا گذاشتند  . اداره مهاجرت ترکیه نیز بدون در نظر گرفتن پروتکل ها و استانداردهای برسمیت شناختە شدە بین المللی سازمان ملل با پناهجویان رفتار می کند. گاها در شرایط  حساسی آنان را در اوج بی پرنسیپی در نزاعهای منطقەای (کشمکش مرزی با یونان) و بین المللی (باجگیری از اروپا) وجەالمعاملە و مصالحه قرار می دهد. از طرف دیگر کشورهای پناهنده پذیر با رویکرد

 بیانیه شورای پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه شرایط پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه دیگر قابل تحمل نیست! شرایط بسیار نامساعد و غیر قابل تحملی که به خیل عظیم پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه تحمیل شده است امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست. علیرغم آنکه آمار به روز شده ای در مورد تعداد دقیق این تبعیدیان در ترکیه موجود نیست اطلاعات جمع آوری شده از منابع مختلف آنرا حدود سی هزار نفر بر آورد نموده است. اغلب این افراد کسانی هستند که از جهنمی که رژیم جمهوری اسلامی برای اکثریت بزرگی از مردم ایران ساخته است فرار کرده اند. جامعه ای که تحت حاکمیت جمهوری اسلامی سرکوب سیستماتیک، فقر و تنگدستی و فلاکت، ناامنی اجتماعی و فردی ،  تبعیض و نقض حقوق اجتماعی و فردی اكثریت مردم آنها را به ترک کشور وادار میکند. پناهجویان ایرانی در چنین شرایطی برای برخورداری از یک زندگی انسانی و بدور از تبعیض و زور و ستم جمهوری اسلامی به ترکیه فرار و از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل درخواست پناهندگی نموده اند. اکثریت بزرگی از این پناهجویان سالهاست منتظر پاسخ این نهاد بین المللی و یا دولت ترکیه که در همکاری با

  صبح امروز دوشنبه ۲۵ ژوئن دو پناهجوی سیاسی با نامهای سیامک بهرامی و عمر مینایی برای رسیدگی به پروسه پناهندگی شان مقابل دفتر کمیساریای عالی آنکارا دست به تحصن زدند و با ارسال نامه ایی به این ارگان مربوطه اعلام کردند تا رسیدن به خواسته هایمان که نسخه ایی از  نامه آنها بدست  شورای همبستگی پناهجویان ایرانی در ترکیه  رسیده است ادامه خواهیم داد . نامه پناهجویان به کمیساریا عالی  به مقامات  محترم کمیساریای عالی پناهندگان در آنکارا ترکیه  آقا | خانم محترم  با درود و آرزوی موفقیت  برای شما ، به عرض تان  می رسانیم که اینجانبان سیامک بهرامی و علی مینائی  چندین سال است پرونده ما وارد مرحله کشوری شده است .   بارها در رابطه با شرایط بحرانی و عدم امنیت جانی ما در ترکیه از جانب نهادها ، سندیکاها ، ارگانهای سیاسی ، اجتماعی ، حقوق بشری و... به اطلاع مسئولین محترم کمیساریای عالی پناهنده گان در آنکارا رسیده است . اما متاسفانه تا این لحظه هیچ گونه اقدام عملی ، جدی و موثری  برای انتقال ما به کشور سوم انجام نگرفته است . لذا ما امروز ضمن اعتراض به عدم رسیدگی جدی به پرونده مان و انتقال به کشور سوم درخواست کتب

June 20 is World Refugee Day The United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) has designated June 20 as Refugee Day. In many parts of the world, various ceremonies are organised to commemorate this day as a reminiscent of the suffering of millions of people who have been forced to leave their country under the pressure of tyrannical and oppressive governments or as a result of war, famine and environmental change in search of a better human life. According to UNHCR reports around 1% of the global population which is about 100 million people were forced to leave their home. The number includes refugees and people seeking asylum. The International Organization for Migration also reported in May this year that a record 59.1 million people were displaced within their homelands last year by conflict which was four million more than in 2020. The same report revealed that Conflict and violence triggered 14.4 million internal displacements in 2021, a nearly 50 per cent increase over t

بیانیه شورای پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه به مناسبت بیستم ژوئن روز جهانی پناهنده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل بیستم ژوئن را روز جهانی پناهنده نامگذاری کرده است. در بسیاری از نقاط جهان مراسم مختلفی در جهت بزرگداشت این روز که یادآور درد و رنج میلیونها انسانی است که تحت فشار حکومتهای مستبد و سرکوبگر و یا بر اثر جنگ و قحطی و تغییرات زیست محیطی مجبور به جلای وطن شده و در جستجوی یک زندگی انسانی و قابل تحمل دیار غربت گزیده اند. بنا بر آخرین گزارشهای منتشر شده توسط سازمان ملل متحد،  تعداد کسانی که مجبور شدند در سال ٢٠٢١ خانه و کاشانه خود را ترک کنند حدود ۸۵ میلیون نفر بود و این رقم امسال از مرز ١٠٠ میلیون نفر گذشته است. همین گزارش سازمان ملل علل اساسی این فاجعه انسانی را جنگ، خشونت، سرکوب و محرومیتهای فاحش و گسترده یاد آوری کرده اند. بنا به گزارش روزنامه گاردین در انگلیس شمار بزرگی از آوارگان متعلق به کشورهای کنگو، سودان، سوریه، افغانستان و نیجریه بوده اند. در عین حال همین گزارش تایید میکند که بیشترین تعداد پناهجویان از کشورهای سوریه، ونزوئلا و افغانستان بوده اند.  این آمار الب

  جنگ خشونت برنامه ریزی شده و سازمان یافته علیه بشریت است! بار دیگر مردم جهان شاهد شروع یک جنگ ویرانگر و خانمان سوز شدند . اما اینبار نه در عراق ، افغانستان ، لیبی ، سوریه و…بلکه در قلب اروپا اکراین .   بدون شک جنگ بین کشورهای اوکراین و روسیه ، انتخاب مردمان آن کشورها نبوده و نیست . همچنانکه جنگ کشورهای آسیایی و آفریقایی انتخاب مردمان آن کشورها نبوده است . تنها تفاوتش در این است که مردمان جنگ زده اوکراین در پشت حصارهای بتنی و فولادین گرفتار نشدند و با آغوش باز از آنها پذیرایی می شود . این مسئله بسیار خوشحال کننده است که کشورهای اروپایی مرزهای خود را به روی آواره گان اوکراینی گشوده اند . واقعیت تلخ این ماجرا یک بام و دو هوا در سیاست پذیرش پناهجویان و مهاجران کشورهای غربی نشان از نگاه تبعیض آمیز و همچنین نژاد پرستانه آشکار دارد .    لابد داستان آن مادر افغان که او نیز قربانی جنگ و خشونت فرقه تروریست طالبان بود ودر مرز ایران و ترکیه در سرمای شدید و برای حفظ جان جگر گوشه هایش جان خود را فدا کرد شنیده اید ؟ اگر بدون تبعیض حق پناهندگی او به رسمیت شناخته می شد و می توانست آزادانه از مرز عبور

​According to a report received by the Iranian Asylum Seekers and Refugees Solidarity Council in Turkey, three days ago, Iranian political asylum seeker Diako Naqshineh, from Bukan, Iran, was arrested and detained by Turkish police while trying to cross into Greece. According to the news reaching the Solidarity Council, Diako has been transferred to Edirne Camp. Diako Naqshineh is a well-known Iranian political activist who has fought against the Islamic Republic of Iran for many years, and if he deported to Iran, he will face serious dangers. According to Article 33 of the non-refoulement principle of the 1951 Refugee Convention, refugee should not be returned to a country where they face serious threats to their life or freedom due to political, religious, national affiliation or membership in a particular social group. States must abide by their obligations under international conventions and treaties concerning asylum seekers and refugees. The Iranian Asylum Seekers and Refugees So

  بنا به گزارشی که به دست شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه رسیده است ۳ روز  قبل، پناهجوی سیاسی اهل بوکان با نام دیاکو نقشینه در حین تلاش برای رفتن به کشور یونان ،توسط پلیس ترکیه دستگیر و سپس بازداشت می شود.  طبق خبری که به شورای همبستگی رسیده است دیاکو  به کمپ ادرنه منتقل شده است . دیاکو نقشینه از فعالین سیاسی شناخته شده ایی است که سالها علیه جمهوری اسلامی مبارزه کرده است ، در صورت دیپورت ایشان به ایران با مخاطرات جدی روبرو خواهد شد . کشورها باید تعهداتشان را به کنوانسیونهای و معاهدات بین المللی در رابطه با پناهجویان و پناهندگان اجرا کنند بر اساس ماده ۳۳ اصل نان رفولمان (عدم استرداد ) کنوانسیون ۱۹۵۱ درباره مهاجرین هیچ کشوری حق ندارد کسی را به مرزهای کشوری که در آنجا آزادی یا زندگی این شخص به خاطر وابستگی سیاسی ، مذهبی ، ملی و یا به دلیل عضویت در گروه اجتماعی خاص در خطر باشد باز گرداند  . شورای همبستگی پناهجویان ایرانی در ترکیه، از تمامی فعالین و نهادهای حقوق بشری می خواهد کە تمام توان خود را جهت ممانعت از دیپورت دیاکو نقشینه این فعال سیاسی بە ایران بە کار گیرند ۔ ---